آداب وضو

اَلْحَمْدُللهِِ الَّذى جَعَلَ الْمآءَ طَهُوراً وَ لَمْ یَجْعَلْهُ نَجِساً.(3)

ستایش خاص خدایى است که آب را پاک کننده قرار داد و قرارش نداد ناپاک

وقتى خواستى دستان را بشویى بگو:

بِسْمِ اللهِ وَبِاللهِ، اَللّهُمَّ اجْعَلْنى مِنَ التَّوّابینَ وَاجْعَلْنى مِنَ الْمُتَطَهِّرینَ.(4)

به نام خدا و به ذات خدا خدایا مرا از توبه کنندگان قرارم ده و نیز قرارم ده از پاکیزه کنندگان

سپس آب تمیز را سه بار در دهان کرده و مضمضه مى کنى و مى گویى:

اَللّهُمَّ لَقِّنى حُجَّتى یَوْمَ اَلْقاکَ وَ اَطْلِقْ لِسانى بِذِکْرِکَ.(5)

خدایا دلیل قاطعى روز لقایت بر زبانم نِه و زبانم را به ذکر خودت باز کن

آنگاه سه بار آب تمیز را براى استنشاق در بینى مى کنى و مى گویى:

اَللّهُمَّ لا تُحَرِّمْ عَلَىَّ ریحَ الْجَنَّةِ، وَاجْعَلْنى

خدایا بوى بهشت را بر من حرام مکن و قرارم ده

مِمَّنْ یَشَمُّ ریحَها وَرَوْحَها وَطیبَها.(6)

از زمره کسانى که بوى آن و نسیمش و عطرش را ببوید

آنگاه نیّت وضو کرده، شروع مى کنى به شستن صورت براى وضو و مى گویى:

اَللّهُمَّ بَیِّضْ وَجْهى یَوْمَ تَسْوَدُّ فیهِ الْوُجُوهُ، وَلا

خدایا سفید گردان رویم را در آن روزى که روها سیاه گردد و

تُسَوِّدْ وَجْهى یَوْمَ تَبْیَضُّ فیهِ الْوُجُوهُ.(7)

سیاه نکن رویم را روزى که روها سفید گردد

پس از آن شروع به شستن دست راست مى کنى و در آن هنگام مى گویى:

اَللّهُمَّ اَعْطِنى کِتابى بِیَمینى، وَالْخُلْدَ فِى الْجِنانِ

خدایا نامه عملم را بدست راستم ده و رقعه جاوید در بهشت را

بِیَسارى، وَحاسِبْنى حِساباً یَسیراً.(8)

بدست چپم و حسابم را به آسانى برس

آنگاه دست چپ را مى شویى و مى گویى:

اَللّهُمَّ لاتُعْطِنى کِتابى بِشِمالى، وَلا مِنْ وَرآءِ ظَهْرى، وَلا تَجْعَلْها مَغْلُولَةً اِلى

خدایا مده نامه عملم را بدست چپم و نه پشت سرم و قرارش مده بسته به

عُنُقى، وَاَعُوذُ بِکَ مِنْ مُقَطَّعاتِ النّیرانِ.(9)

گردنم و پناه برم به تو از پاره هاى (سوزان) آتش

در مرحله بعد با رطوبت دست راست، قسمت جلوى سر را مسح مى کنى و مى گویى:

اَللّهُمَّ غَشِّنى بِرَحْمَتِکَ وَبَرَکاتِکَ وَ عَفْوِکَ.(10)

خدایا بپوشان مرا به رحمت و برکات خود و آمرزشت

در پایان نیز دو پا رامسح مى کنى و مى گویى:

اَللّهُمَّ ثَبِّتْنى عَلَى الصِّراطِ یَوْمَ تَزِلُّ فیهِ

خدایا مرا بر صراط ثابت بدار در آن روزى که

الاَْقْدامُ، وَاجْعَلْ سَعْیى فیما یُرْضیکَ عنّى یا ذَاالْجَلالِ وَالاِْکْرامِ.(11)

قدمها بلغزد و کوششم را در کارى که تو را خشنود کند قرار ده اى صاحب بزرگوارى و کرامت

هنگامى که وضو به پایان رسید مى گویى:

اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُکَ تَمامَ الْوُضُوءِ، وَ تَمامَ الصَّلاةِ،

خدایا از تو مى خواهم درستى و کمال وضو و کمال نماز

وَتَمامَ رِضْوانِکَ وَ الْجَنَّةَ.(12)

و کمال خشنودى تو و بهشت را

و همچنین مى گویى:

اَلْحَمْدُ للهِِ رَبِّ الْعالَمینَ.

ستایش خاص خدایى است که پروردگار جهانیان است

و نیز سوره قدر را مى خوانى،(13) و پس از آن عطر و بوى خوش استعمال مى کنى.

---

1. بحارالانوار، جلد 77، صفحه 342، حدیث 21.
2. کافى، جلد 3، صفحه 23، حدیث 5.
3. همان مدرک، صفحه 70، حدیث 6 و مصباح المتهجّد، صفحه 7 .
4. تهذیب، جلد 1، صفحه 76، حدیث 41.
5. مصباح المتهجّد، صفحه 7 و 8.
6. تهذیب، جلد 1، صفحه 53، حدیث 2 (استحباب سه بار در مصباح المتهجّد، صفحه 8 آمده است).
7. همان مدرک.
8. همان مدرک.
9. جامع الاخبار، صفحه 64 و بحارالانوار، جلد 77، صفحه 319، حدیث 12.
10. کافى، جلد 3، صفحه 71، حدیث 6.
11. فقیه، جلد 1، صفحه 43، حدیث 84.
12. فقیه، جلد 1، صفحه 51، حدیث 107 و بحارالانوار، جلد 77، صفحه 317 (با اندکى تفاوت).
13. مصباح کفعمى، صفحه 11.